ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ
(Ελληνική Εθνική Επιτροπή της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ελσίνκι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα)
& ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΩΝ
(Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Ομάδας για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων)
Τ.Θ. 51393, 14510 Κηφισιά, Tηλ. 620.01.20; Fax: 807.57.67; E-mail: helsinki@compulink.gr
_____________________________________________________________________
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
16/6/1997
ΘΕΜΑ: ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
Τιμώντας τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα για τους Πρόσφυγες, οι οργανώσεις μας Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι & Ελληνική Ομάδα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων θεωρούν χρήσιμο να υπενθυμίσουν ότι πρέπει σε κάθε περίπτωση να διασφαλίζεται η εγγύηση και η προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου και η σωματική ακεραιότητα του ατόμου. Αυτό σημαίνει ότι στην περίπτωση των προσφύγων το καθήκον αυτό επωμίζεται η χώρα υποδοχής, αφού η χώρα καταγωγής αποδεικνύεται, εκ των πραγμάτων, απρόθυμη ή έστω ανίκανη να προστατεύσει αυτά τα δικαιώματα.
Στην Ελλάδα δεν περνάει μέρα που να μην εμφανίζονται στις παραμεθόριες περιοχές κάποιοι που προέρχονται από άλλες χώρες και έχουν πάρει την οδυνηρή απόφαση να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και την πατρίδα τους επειδή φοβούνται για τη ζωή τους ή επειδή προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο και τις εμφύλιες συρράξεις ή επειδή δεν αντέχουν να υφίστανται συνεχείς διώξεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια λόγω των πολιτικών ιδεολογικών ή θρησκευτικών τους πεποιθήσεων. Κάθε μεμονωμένος πρόσφυγας αποτελεί ζωντανό παράδειγμα της αποτυχίας κάποιας κυβέρνησης να προστατεύσει τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, τουλάχιστον 300 άτομα ζητούν κάθε μήνα πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα. Ανεξάρτητα από τη χώρα προέλευσης, υπάρχουν αυτή τη στιγμή στη χώρα δύο περιπτώσεις πολιτικών προσφύγων. Η πρώτη αφορά στους πρόσφυγες εκείνους που διώκονται σε ατομική βάση εξαιτίας της δράσης τους ή της συμμετοχής τους σε ομάδες αντικαθεστωτικού χαρακτήρα ή λόγω της φυλής τους, της θρησκείας τους ή της εθνικότητάς τους. Η απροθυμία της πολιτείας να δημιουργήσει ικανοποιητικά κέντρα υποδοχής και φιλοξενίας των προσφύγων αυτών, σε χώρους που έχουν βρεθεί και προταθεί, δημιουργεί μια απαράδεκτη κατάσταση ως προς τις συνθήκες διαβίωσής τους κατά τη διάρκεια αναμονής για την εξέταση του αιτήματός τους για χορήγηση πολιτικού ασύλου. Επειδή πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να βρίσκουν καταφύγιο και φιλοξενία στη χώρα προτίμησής τους, εκτιμούμε ότι είναι σκόπιμο να αξιοποιήσουν την επικείμενη έναρξη καταγραφής και νομιμοποίησης για τους οικονομικούς μετανάστες, ώστε να επιτευχθεί ο επιθυμητός από εμάς στόχος της παραμονής των προσφύγων στην Ελλάδα για όσο χρονικό διάστημα αυτοί επιθυμούν.
Επίσης, επειδή ακριβώς πιστεύουμε ότι ο πρόσφυγας θα πρέπει να απολαμβάνει ορισμένα βασικά οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα (π.χ. εκπαίδευση, ιατρική περίθαλψη κλπ), χαιρετίζουμε την πρόσφατη αναγνώριση (Ν. 2452/96) της δυνατό-τητας των προσφύγων να λαμβάνουν άδεια για άσκηση μισθωτής εργασίας ή ελεύθε-ρου επαγγέλματος και να έχουν ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη. Ωστόσο, στην πράξη, η τραγική απουσία ανάλογης υποδομής αλλά και των διαταγμάτων εφαρμογής υπονομεύει στο έπακρο τις θετικές αυτές ρυθμίσεις.
Η δεύτερη περίπτωση προσφύγων αφορά εκείνους που δεν έχουν υποστεί συγκεκριμένες διώξεις σε προσωπικό επίπεδο, αλλά που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους εξαιτίας τις γενικευμένης βίας (εθνικιστικής, θρησκευτικής, φυλετικής) ή των εμφυλίων πολέμων που επικρατούν εκεί. (π.χ. Κούρδοι του Ιράκ ή της Τουρκίας), καθώς φοβούνται αρνητικές σε βάρος τους επιπτώσεις από τις ταραχές που προκαλούν οι δυνάμεις καταστολής ή οι ομάδες ανταρτών ή γενικώς, πρόσωπα που δεν είναι κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Κατά συνέπεια, σε μιά τέτοια περίπτωση, καλούμε την κυβέρνηση να αποφεύγει την εξατομικευμένη εξέταση, που είναι χρονοβόρα και δαπανηρή και να απονέμει το προβλεπόμενο από τον ΟΗΕ νομικό καθεστώς της “προσωρινής προστασίας”, σύμφωνα με το οποίο, αφενός δίνεται άδεια παραμονής για ορισμένο χρονικό διάστημα στο οποίο δεν επιτρέπεται η απέλαση και, αφετέρου, διασφαλίζεται το δικαίωμα στην εργασία. Είναι αναγκαίο να παρέχονται ακόμη και σε αυτά τα πρόσωπα διευκολύνσεις για επιδίωξη μονιμότερης ικανοποιητικής λύσης (π.χ. πρόσβαση σε διαδικασίες χορήγησης ασύλου).
Στην παραπάνω περίπτωση υπάγονται και οι 1300 Κούρδοι πρόσφυγες από το Ιρακινό Κουρδιστάν, που από το καλοκαίρι του 1996 φιλοξενούνται στις κατασκη-νώσεις του Υπουργείου Παιδείας στον Αγιο Ανδρέα Αττικής. Πρέπει να τονιστεί ότι ήταν απαράδεκτες οι δηλώσεις του Υφυπουργού Υγείας κ. Κοτσώνη ως προς αυτό το θέμα σύμφωνα με τις οποίες “μετά τις 4/1/97 οι αλλοδαποί θα επαναπροωθούνται.” Ευτυχώς, η άμεση αντίδραση ελληνικών και διεθνών οργανώσεων απέτρεψε την τήρηση προθεσμίας, αλλά παραμένει ακόμα εκκρεμές το αίτημα να χορηγηθεί άσυλο και σε αυτούς τους πρόσφυγες, για τους οποίους δεν έχει βρεθεί λύση στο πρόβλημα. Οσον αφορά στους λαθρεπιβάτες των πλοιαρίων που διασχίζουν συχνά το Αιγαίο, προερχόμενα από την Τουρκία, πρέπει να επιτρέπεται η αποβίβαση των προσώπων στο λιμάνι προορισμού, όπου οι τοπικές αρχές οφείλουν να εξετάζουν αν συντρέχουν οι νομικές προϋποθέσεις του καθεστώτος του πρόσφυγα. Αν η Ελλάδα ως κράτος του λιμανιού προορισμού δεν επιτρέπει την αποβίβαση του λαθρεπιβάτη, τότε η πράξη αυτή ισοδυναμεί με επαναπροώθηση.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι πρόσφυγες δεν είναι απρόσωπες μάζες που εκλιπαρούν τη συμπόνοια. Είναι άνθρωποι ως όλοι οι άλλοι, που χωρίς να έχουν φταίξει βρέθηκαν αναμεμειγμένοι σε ορισμένες από τις μεγαλύτερες αναταραχές του 20ου αιώνα. Είναι άτομα στα οποία αν δοθεί ευκαιρία, μπορούν να συμβάλλουν στο καλό όλων μας. Επομένως δεν πρέπει να τους γυρίζουμε την πλάτη, όπως συνηθίζουμε στις μέρες μας. Ας γίνει κατανοητό ότι όσο υπάρχουν πόλεμοι, διώξεις, διακρίσεις και έλλειψη ανοχής, θα υπάρχουν και πρόσφυγες.
GREEK HELSINKI MONITOR
(Greek National Committee of the International Helsinki Federation)
& MINORITY RIGHTS GROUP - GREECE
(Greek Affiliate of Minority Rights Group International)
P.O. Box 51393, GR-14510 Kifisia, Greece
Tel. 30-1-620.01.20; Fax: 30-1-807.57.67; E-mail: helsinki@compulink.gr
_____________________________________________________________________
PRESS RELEASE
16/6/1997
TOPIC: ON THE OCCASION OF THE
INTERNATIONAL REFUGEE DAY
To honor today’s International Refugee Day, our organizations Greek Helsinki Monitor and Minority Rights Group - Greece would like to remind that the guarantee and the protection of the fundamental human rights and the physical integrity of every individual should be ensured in any case. This means that, as far as the refugees are concerned, the country of reception is obliged to protect these rights, since the country where they come from turns out to be unwilling or at least incapable of protecting them.
In Greece, almost every day, persons who arrive from other countries appear in border areas. They have taken the painful decision to leave their homes and their homelands, because they are afraid for their lives; or because they try to avoid war and civil conflicts; or because they cannot put up with continuing persecution, imprisonment and torture, as a result of their political, ideological or religious convictions,. Every single case of refugee consists a living example of the failure of a government to protect human rights.
It is characteristic that, according to the UNHCR, at least 300 persons ask every month political asylum in Greece. Regardless of the country they come from, there are at this moment two kinds of political refugees. The first kind concerns those refugees who are persecuted on an individual basis, because of their activity or their participation in opposition groups or because of their race, their religion or their ethnic origin. The unwillingness of state authorities to establish decent centers for the reception and hospitality of these refugees, in areas that have already been found and suggested, consists an unacceptable situation concerning their living conditions during the waiting period for the examination of their request for political asylum. Since we believe that these people should be able to find refuge and hospitality in their of preference, we think that it would be useful for them to take advantage of the forthcoming registration and legalization of the economic immigrants, so that the desired by us goal, that these refugees stay in Greece for as long as they want, be accomplished.
Furthermore, since we believe that a refugee should enjoy certain basic economic and social rights (e.g., education, medical care, etc.), we express our satisfaction with the recent recognition (with Law 2452/96) of the possibility for refugees to receive work permit and have access to health care and hospitalisation. Nevertheless, in fact, the dramatic lack of a suitable infrastructure and of the decrees that are required for the implementation of the above law completely undermines these positive provisions.
The second kind of refugees concerns those who have not been persecuted on an individual basis, but decided to leave their countries because of generalized violence (nationalistic, religious, racial) or civil wars that take place over there (e.g., Kurds of Iraq or Turkey). They are afraid of the possible repercussions of unrest caused by the police and security forces or by rebel groups or, in general, by persons who are not public officials. Consequently, in a such cases, we call on the government to avoid a costly and time-consuming individualized examination, and to grant the legal status of “temporary protection”, as provided by the UN. According to this status, a permit of stay should be granted for a certain period of time, during which deportation is not allowed and the right of work is guaranteed. It is also important to accommodate these persons in a way that they could find a more permanent and satisfactory solution to their problems (e.g. access to the procedures of asylum-seeking).
In the latter case belong the 1,300 Kurd refugees from Iraqi Kurdistan, who have lived in the settlements of the Ministry of Education in the area of Agios Andreas, in Attiki, since summer 1996. It should be emphasized that the previous declarations of Assistant Minister of Health Th.. Kotsonis, saying that “after 4/1/97, these refugees will be deported”, were unacceptable. Fortunately, the immediate reaction of Greek and international organizations prevented this from happening, but there is no response at all to the request of these refugees for asylum, which would solve their problem. As for the illegal passengers of the small boats that cross often the Aegean Sea, coming from Turkey, we think that they should be allowed to arrive in the port of their destination, where the local authorities should check if the legal conditions of provision of asylum are fulfilled or not. If Greece, as a place destination, does not allow disembarkation, then it is in fact deporting them.
Let’s not forget that refugees are not an impersonal mass who just ask desperately for compassion. They are human beings, like the rest of us, and they turned out to be involved in some of the bigger upheavals of the 20th century, without any fault of their own. They are persons who can contribute to the prosperity of everyone, if a chance is given to them. Therefore we should not ignore them, as we usually do. It has to be understood that, as long as wars, persecutions, discrimination and intolerance prevail, refugees will always exist.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου