ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΒΑΛΛΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ

(Ελληνική Εθνική Επιτροπή της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ελσίνκι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα)

& ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΩΝ

(Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Ομάδας για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων)

 

Τ.Θ. 51393, 14510 Κηφισιά, Tηλ. 620.01.20; Fax: 807.57.67; E-mail: helsinki@compulink.gr

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

25/6/1997

 

ΘΕΜΑ: ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΒΑΛΛΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ

 

Οι οργανώσεις μας Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι & Ελληνική Ομάδα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων είναι γνωστό ότι έχουν εντελώς διαφορετικές απόψεις από τους δημοσιογράφους του “Ελεύθερου Τύπου” Γιώργο Χαρβαλιά και Νόνη Καραγιάννη, και ε΄χουν μάλιστα συχνά γίνει αντικείμενο απαράδεκτων σχολίων. Παρ’όλα αυτά, για λόγους αρχής, καταδικάζουν την εισήγηση του εισαγγελέα Μανταγκιοζίδη αλλά και γενικότερα τη δίωξή-τους. Οι  δημοσιογράφοι του "Ελεύθερου Τύπου" κατηγορούνται συγκεκριμένα για το αδίκημα της "κατασκοπείας", το οποίο μας θυμίζει αλήστου μνήμης εποχές της μετεμφυλιακής περιόδου. Παρόμοια δίωξη αποτελεί αναμφίβολα ένα ισχυρό πλήγμα κατά του ιδεώδους της ελευθερίας του Τύπου. Είναι πολιτικά αδιανόητο και νομικά ανεπίτρεπτο μια ελεύθερη δημοκρατική χώρα να αντιμετωπίζει τους δημοσιογράφους με ποινικές διώξεις. Θεωρούμε χρήσιμο να επισημάνουμε ότι στις κοινωνίες που σέβονται το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελεύθερης πληροφόρησης δεν πρέπει να υφίστανται θεσπισμένα "αδικήματα τύπου" (ούτε καν με τη μορφή της "ηθικής αυτουργίας σε παραβίαση υπηρεσιακού απορρήτου" που αφορά την περίπτωση αυτή) που να ενεργοποιούν εναντίων των ΜΜΕ τους κατασταλιτικούς μηχανισμούς του ποινικού δικαίου αλλά μόνο, ενδεχομένως, οι εξορισμού ηπιότερες αστικές κυρώσεις, όπου τουλάχιστον διασφαλίζεται η "ισότητα των όπλων".

 

Επιπλέον, πρέπει να τονιστεί ότι είναι ιδιαίτερα ατιμωτική και προσβλητική η μεταχείριση, από τη δικαστική εξουσία, ενός δημοσιογράφου ως "υπόπτου φυγής". Οι δημοσιογράφοι, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, είναι κατά τεκμήριο διατεθειμένοι να υπερασπιστούν το έργο τους, που συνίσταται στην παροχή πληροφοριών προς τους πολίτες, και όχι να "τραπούν σε φυγή". Αν τυχόιν επέλεγαν τη φυγοδικία, ο σχετικός εξευτελισμός θα ήταν χειρότερος από την αντίστοιχη ποινή.

 

Τέλος, εκτιμούμε ότι όταν στο Υπουργείο. Εξωτερικών σημειώνεται κάποια διαρροή "σημαντικού" εγγράφου, θα ήταν σωστό, από πλευράς κράτους δικαίου, να μην ασχολούνται οι αρχές με τους παραλήπτες της διαροής, αλλά με την αναζήτηση  εκείνων που, όπως φαίνεται “πρόθυμα” διοχετεύουν προς τα έξω τα "εμπιστευτικά" έγγραφα της υπηρεσίας στην οποία ανήκουν.

 

---

GREEK HELSINKI MONITOR

(Greek National Committee of the International Helsinki Federation)

& MINORITY RIGHTS GROUP - GREECE

(Greek Affiliate of  Minority Rights Group International)

P.O. Box 51393, GR-14510 Kifisia, Greece

Tel. 30-1-620.01.20; Fax: 30-1-807.57.67; E-mail: helsinki@compulink.gr

_____________________________________________________________________

 

PRESS RELEASE

 

26/6/1997

 

TOPIC: CRIMINAL PROSECUTION OF JOURNALISTS VIOLATES FREEDOM OF THE PRESS

 

As it is known, not only do our organizations Greek Helsinki Monitor and Minority Rights Group - Greece have totally different views from the journalists of “Eleftheros Typos” George Harvalias and Noni Karagianni, but they have often been the object of inadmissible comments. Nevertheless, for reasons of principle, they condemn the recommendation of District Attorney Mantagiozidis and, in general, their prosecution. In particular, the journalists of “Eleftheros Typos” are accused of the crime of “espionage”, reminiscent of unforgettable times of the post-civil war period in Greece. Such prosecution is undoubtedly a serious blow to the ideal of freedom of the press. It is politically incomprehensible and legally inadmissible for a free democratic country to confront journalists with criminal prosecutions. It is useful to emphasize that “press crimes” that lead to criminal convictions of mass media should not exist in countries that respect the constitutionally guaranteed right of free information (not even in the form of “incitement to violation of secrecy of a document”). The only possibly acceptable sanctions could be civil ones, which are by definition softer and at least ensure the fairness of the “confrontation”.

 

Furthermore, we should add that the treatment of a journalist as “suspect for flight” by the judicial authorities is considered to be particularly disgraceful and abusive.  Journalists, more than anybody else, are usually eager to defend their duty to  inform the citizens, and not to “flight”. In the event they chose to default their trial, the ensuing humiliation would be worse for them than the corresponding sentence.

 

Finally, we think that when a leak of an “important” document takes place in the Ministry of Foreign Affairs it would be wise for the authorities of a well-governed liberal state to deal not with the recipients of the “leak”, but with the search of those persons who seem to be “willing” to leak such “confidential” documents of the agency they work in.