ΘΕΤΙΚΟ ΒΗΜΑ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 19. ΣΩΡΕΙΑ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ.

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ

(Ελληνική Εθνική Επιτροπή της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ελσίνκι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα)

& ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΩΝ

(Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Ομάδας για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων)

Τ.Θ. 51393, 14510 Κηφισιά, Tηλ. 620.01.20; Fax: 807.57.67;

e-mail: office@greekhelsinki.gr ιστοσελίδα: http://www.greekhelsinki.gr/

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

23/1/1998

 

ΘΕΜΑ: ΘΕΤΙΚΟ ΒΗΜΑ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 19.

ΣΩΡΕΙΑ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ.

 

Οι συνεργαζόμενες οργανώσεις μας Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι & Ελληνική Ομάδα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων θεωρούν θετικό βήμα τη σημερινή αναγγελία κατάργησης του Αρθρου 19 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας με το οποίο αφαιρέθηκε η ιθαγένεια από χιλιάδες μειονοτικούς Ελληνες πολίτες (“αλλογενείς” κατά το ρατσιστική αυτή διάταξη που εφαρμοζόταν μέχρι και το 1997). Βέβαια, θα ήταν προτιμότερο η κατάργηση να είχε αναδρομική ισχύ ή τουλάχιστο να περιλάμβανε τους ανιθεγενείς της Θράκης που έχασαν την ιθαγένειά τους ενώ δεν ήταν εγκαταστημένοι στο εξωτερικό, όπως προέβλεπε η διάταξη, αλλά στην Ελλάδα. Καλούμε την πολιτεία να προχωρήσει αμέσως στην απόδοση της ιθαγένειας στους ανιθαγενείς αυτούς καθώς και στην άρση των διοικητικών μέτρων απαγόρευσης εισόδου στους πρώην Ελληνες πολίτες που έχασαν την ιθαγένεια τους και μένουν στο εξωτερικό.

 

Η σημερινή εξέλιξη, όπως και οι περυσινές υπογραφές των Συμβάσεων του Συμβουλίου της Ευρώπης για τις Μειονότητες και την Ιθαγένεια και η πριν ένα χρόνο κύρωση του Συμφώνου του ΟΗΕ για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, καταγράφει μιαν προσπάθεια -πολύ καθυστερημένου βέβαια- εκσυγχρονισμού της κατάστασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Ελλάδα. Καλούμε την κυβέρνηση να προχωρήσει ταχύτατα στην υπογραφή και των υπόλοιπων διεθνών κειμένων που εκκρεμούν -όπως του ΟΗΕ για τον περιορισμό της ανιθαγένειας και του Συμβουλίου της Ευρώπης για τις περιφερειακές ή μειονοτικές γλώσσες. Καθώς και στην κύρωση των κειμένων που έχουν υπογραφεί αλλά όχι ακόμα κυρωθεί.

 

Το κυριότερο όμως είναι ο εκσυγχρονισμός στο χώρο της δικαιοσύνης ώστε να σταματήσουν οι εξωφρενικές δίκες που εκθέτουν διεθνώς την Ελλάδα καθώς δημιουργούν την εντύπωση ύπαρξης ολοκληρωτικής και σκοταδιστικής νοοτροπίας. Αυτό γιατί διώκονται πολίτες για έκφραση ή διακίνηση απόψεων που πρέπει να είναι σεβαστές σε μια δημοκρατία ανεξάρτητα από το αν είναι ή δεν είναι σωστές ή αποδεκτές από τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού. Επισημαίνουμε τις χαρακτηριστικότερες επικείμενες δίκες -που παραμένουν σχεδόν άγνωστες στο ευρύ κοινό λόγω της απαράδεκτης σχεδόν καθολικής σιωπής των ελληνικών ΜΜΕ:

 

1.    Στις 19/2/1998 δικάζεται στην Κομοτηνή η Εύα Ανδρουτσοπούλου για παράβαση του άρθρου 4 του (μεταξικού) ΑΝ 1363/1938. Κατηγορείται ότι σε ιδιωτικό φροντιστήριο όπου δίδασκε γερμανικά “κατά μήνα Μάιο 1995 και κατά ημερομηνία που δεν εξακριβώθηκε ενήργησε προσηλυτισμό δια καταχρήσεως της απειρίας άλλων (…) προσπάθησε με έμμεσο τρόπο, ήτοι κάνοντας συχνές αναφορές κατά την ώρα του μαθήματος στο Βουδισμό και σε θρησκευτικές αντιλήψεις της ανατολής, τη διείσδυση των μαθητών στη θρησκευτική συνείδηση ετεροδόξων, με σκοπό τη μεταβολή του περιεχομένου αυτής (θρησκευτικής συνείδησης).” Η δίωξη ήταν αποτέλεσμα αναφοράς στην Εισαγγελία του Μητροπολίτη Κομοτηνής, που έδωσε και σχετική κατάθεση. Σημειώνεται πως η κατηγορούμενη δεν είναι καν Βουδίστρια. Είναι η πρώτη δίκη για προσηλυτισμό στην Ελλάδα μετά την καταδίκη της από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων στην υπόθεση Κοκκινάκη το 1993 και ενώ αναμένεται νέα καταδικαστική για την Ελλάδα απόφαση για παλαιότερη καταδίκη προτεσταντών Ελλήνων για προσηλυτισμό.

2.    Στις 19/3/1998 δικάζεται στη Φλώρινα ο Τραϊανός Πασόης για “διασπορά ψευδών ειδήσεων” (άρθρο 191 του ΠΚ). Κατά το κατηγορητήριο, το 1996, το ηγετικό αυτό στέλεχος του μειονοτικού κόμματος “Ουράνιο Τόξο,” εισερχόμενο στην Ελλάδα, είχε ημερολόγια τοίχου, τα οποία κατά το κατηγορητήριο “εξυμνούσαν ευθέως αμφισβητούμενες και προδοτικές πράξεις και αποφάσεις” υπονοώντας τις θέσεις του ΚΚΕ για το μακεδονικό στο μεσοπόλεμο, ενώ είχαν μακεδονικά τοπωνύμια. Μεταξύ των μαρτύρων κατηγορίας είναι και ο Μητροπολίτης Φλώρινας.

3.    Στις 24/3/1998 εκδικάζεται από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων η υπόθεση της απαγόρευσης ίδρυσης της Στέγης Μακεδονικού Πολιτισμού. Για το θέμα αυτό υπάρχει ομόφωνη εισήγηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής  για την καταδίκη της χώρας για παραβίαση του άρθρου 11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που κατοχυρώνει την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι. Η επιχειρηματολογία του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών στην υπόθεση αυτή αντικατοπτρίζει την ίδια σκοταδιστική νοοτροπία που αναφέρθηκε παραπάνω. Στο Δικαστήριο αυτό εκκρεμούν και άλλες υποθέσεις για θέματα ελευθερίας της θρησκείας λόγω επιμονής της Ελλάδας να μη δεχθεί τους προτεινόμενους συμβιβασμούς.

4.    Στις 15/9/1998, δικάζονται στη Φλώρινα τέσσερα ηγετικά στελέχη του “Ουράνιου Τόξου,” για παράβαση του άρθρου 192 του ΠΚ (πρόκληση και διέγερση σε αμοιβαία διχόνοια), επειδή ανάρτησαν το 1995 πινακίδα που ήταν γραμμένη και στη μητρική γλώσσα των μελών του, τη μακεδονική. Στους μάρτυρες κατηγορίας περιλαμβάνονται οι περισσότεροι τοπικοί κομματικοί και κοινωνικοί παράγοντες.

5.    Τέλος, αναμένεται να προσδιορισθεί η δίκη του Σωτήρη Μπλέτσα, μέλους της Εταιρείας Αρουμάνικου (βλάχικου) Πολιτισμού, επειδή το 1995 φέρεται να διένειμε έντυπο του Γραφείου Λιγότερο Διαδεδομένων Γλωσσών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (στο οποίο ο Σ. Μπ. είναι ο “παρατηρητής” για την Ελλάδα) που αναφερόταν και στις μειονοτικές γλώσσες στην Ελλάδα. Η δίωξη για διασπορά ψευδών ειδήσεων (άρθρο 191 του ΠΚ) γίνεται μετά από μήνυση του βουλευτή της ΝΔ Ευγένιου Χαϊτίδη και στους μάρτυρες κατηγορίας περιλαμβάνεται η ηγεσία της Πανελλήνιας Ενωσης Πολιτιστικών Συλλόγων Βλάχων.

Αν λοιπόν η Ελλάδα, με την ευκαιρία της επικείμενης (από 1/5/1998) Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρώπης, θέλει να κάνει “επίθεση” στον τομέα των ανθρώπινων δικαιωμάτων, η πολιτική ηγεσία οφείλει πρώτα από όλα να επιμορφώσει σχετικά τις διωκτικές και δικαστικές αρχές ώστε να τηρούν ευλαβικά τις διεθνείς συμβάσεις που έχει κυρώσει η χώρα και να μην επηρεάζονται από ακραίους πολιτικούς και θρησκευτικούς κύκλους.

---

GREEK HELSINKI MONITOR

(Greek National Committee of the International Helsinki Federation)

& MINORITY RIGHTS GROUP - GREECE

(Greek Affiliate of Minority Rights Group International)

P.O. Box 51393, GR-14510 Kifisia, Greece; tel. 30-1-620.01.20; fax: 30-1-807.57.67;

e-mail: office@greekhelsinki.gr web site: http://www.greekhelsinki.gr/

 

PRESS RELEASE

 

23/1/1998

 

 

TOPIC: ABOLITION OF ARTICLE 19 IS A POSITIVE STEP.

A MULTITUDE OF INADMISSIBLE TRIALS FOLLOW.

 

 

The cooperating organizations Greek Helsinki Monitor and Minority Rights Group - Greece believe that today’s announcement of the abolition of Article 19 of the Greek Citizenship Code is a positive step. The Article had been used to strip thousands of minority Greek citizens (considered as ‘of non-Greek ethnic origin’ -allogenous- in that racist provision that was being implemented through 1997) of their citizenship. Naturally, it would have been preferable that the abolition be retroactive or at least include the stateless of Thrace who have been deprived of their citizenship though they had not settled abroad, as was required by the provision, but lived in Greece. WE call upon the state to promptly grant these people their citizenship back and lift all administrative measures preventing former Greek citizens who lost their citizenship and live abroad to enter Greece.

 

Today’s development -like last year’s signatures of the Council of Europe’s Conventions on Minorities and Citizenship as well as the ratification, one year ago, of the UN Covenant on Civil and Political Rights- is symptomatic of an effort to -very belatedly of course- modernize the human rights situation in Greece. We call on the government to swiftly sign the remaining pending international documents -like the UN’s on the reduction of statelessness and the Council of Europe’s on minority or regional languages. Likewise to ratify the documents signed but not yet ratified.

 

The priority though concerns the area of justice, so that the outrageous trials that expose Greece internationally stop, as they create the impression that there exists a totalitarian and obscurantist mentality. This as people are persecuted for expressing or disseminating opinions which must be respected in a democracy regardless of whether they are or are not accurate or acceptable by the large majority of the population. We mention here the most characteristic forthcoming trials -which remain almost unknown to the public as a result of the near complete silence of the Greek media on them.

 

1.    On 19/2/1998, Eva Androutsopoulos goes on trial in Komotini for the violation of article 4 of the (Metaxas regime’s) Obligatory Law 1363/1938. She is charged for, when teaching German language in a private tutorial school (‘frontistirio’) “in the month of May 1995 and on a date that was not ascertained she proselytized by abusing of the inexperience of others (…) attempting in an indirect way, that is by making frequent references during class time to Buddhism and to religious beliefs of the Orient, to introduce pupils to the religious conscience of believers in different dogmas (‘heterodox’), aiming at changing the content of their religious conscience. The prosecution was triggered by a report to the public prosecutor by the Bishop of Komotini who also given related testimony. Let it be noted that the defendant is not even a Buddhist. This is the first trial on proselytism in Greece after the country’s conviction by the European Court of Human Rights on the Kokkinakis affair in 1993, and while a new conviction of Greece is expected for an older conviction of Greek Protestants on proselytism.  

2.    On 19/3/1998, Traianos Pasois goes on trial in Florina for “disseminating false information” (article 191 of the Penal Code). According to the indictment, in 1996, this Rainbow minority party leader, while entering Greece, carried calendars which, according to the charges, “were praising directly controversial and treacherous actions and decisions” implying the KKE’s stand on the Macedonian question in the inter-war period, while they also included toponyms in Macedonian. The prosecution’s witnesses include the Bishop of Florina.

3.    On 24/3/1998, the European Court of Human Rights will hear the case of the refusal by the courts of the registration of the Shelter for Macedonian Culture. A unanimous decision of the European Commission recommends the conviction of Greece for the violation of article 11 of the European Human Rights Convention on the freedom of association. The arguments of the Greek Foreign Ministry in this case  are also reminiscent of the same aforementioned obscurantist mentality. Many other cases related to religious freedom and concerning Greece are pending before that court following Greece’s systematic refusal to accept any of the proposed settlements.

4.    On 15/9/1998, four “Rainbow” leaders are tried in Florina for the violation of article 192 of the Penal Code (causing or inciting citizens to acts of violence), because in 1995 the put up a sign written also in its members’ mother tongue, Macedonian. Witnesses for the prosecution include most local party and society leaders.  

5.    Finally, a day in court is expected for Sotiris Bletsas, member of the Society for Aroumanian (Vlach) Culture, because in 1995 he had allegedly distributed a publication of the European Union’s Bureau for Lesser Used Languages (in which Sotiris Bletsas is the Greek “observer”) which mentioned the minority languages in Greece. The prosecution for dissemination of false information (article 191 of the Penal Code) was triggered by charges pressed by ND deputy Eugene Haitidis and the prosecution’s witnesses include the leadership of the Panhellenic Union of Vlach Associations. 

If therefore Greece, on the occasion of the forthcoming (from 1/5/1998) Presidency of the Council of Europe, wants to be aggressive in the field of human rights, her political authorities must first and foremost train the prosecuting and court authorities so that they respectfully apply the international document ratified by the country and not be influenced by extremist political and church circles.